Sokrates był coachem ? Wywiad z Anną Jastrzębską o konferencji coach trener doradca zawodami XXI wieku

Anna Jastrzębska jest przekonana o tym, że człowiek może być kim tylko zechce. Kiedy odkryła coaching, poczuła się jak ptak wypuszczony z klatki, a po konfrontacji istoty coachingu z wiedzą nabytą podczas studiowania filozofii, doszła do wniosku, że coaching jest przedłużeniem tego, co w starożytności robił Sokrates i sofiści, w nowożytności Kartezjusz i Kant a w egzystencjalizmie i personalizmie Jaspers, Sartre czy Kierkegaard. Takie myślenie oraz jeszcze kilka sprzyjających okoliczności spowodowało, że pojawił się pomysł na konferencję, która ma być pomostem pomiędzy praktyką a nauką.

Dorota Pawelec: Kiedy odkryłaś w sobie duszę coacha ?

Anna Jastrzębska: Fascynacja tym tematem zaczęła się od pewnej znajomości. Kilka lat temu wybrałam się na profesjonalne zajęcia z rysunku, gdzie poznałam panią, która była coachem. Początkowo nie byłam przekonana do tego, o czym mówiła, ale splot różnych zdarzeń spowodował, że miałyśmy okazję lepiej się poznać. Rezultatem była moja decyzja o wzięciu udziału w sesji coachingu i wtedy coś zaskoczyło. Ponieważ jestem filozofem z wykształcenia i z powołania, odkąd pamiętam interesowało mnie wyszukiwanie powiązań między różnymi dziedzinami wiedzy. W trakcie jednej z sesji coachingu zorientowałam się, że sposób pracy coacha w dużej mierze przypomina metody jakimi posługiwał się Sokrates. Po zakończeniu coachingu pomyślałam, że chciałabym współpracować z moją coacherką. Miałam jednak świadomość, że potrzebuje umiejętności i wiedzy – wtedy też podjęłam decyzję o tym, że skończę kurs coachingu. To doświadczenie było dla mnie olśnieniem. Uświadomiłam sobie wiele rzeczy i poczułam się, jakbym do tej pory egzystowała za szybą, która oddzielała mnie od prawdziwego życia i możliwości jakie ono daje. Kurs był młoteczkiem, który stłukł tę szybkę, a ja poczułam się jakbym dostała drugą szansę od losu. Doznałam niesamowitego poczucia, że mogę, potrafię i chcę zanurzyć się w życie. Przyczyniło się to również do zmiany sposobu postrzegania przeze mnie filozofii, m.in. zaczęłam praktykować to, o czym pisali egzystencjaliści: „życie samo w sobie jest bez sensu, to człowiek nadaje mu sens” – Ja siebie stwarzam i biorę odpowiedzialność za Swoje wybory. Zrozumiałam też, jak ważna jest komunikacja z drugim człowiekiem, ile mogę zyskać chociażby w kwestii budowania tożsamości.

D. P: Skąd u Ciebie taka pasja do filozofii ?
A. J: Wszystko zaczęło się od lekcji języka polskiego w liceum. Miałam okazję trafić na nieprzeciętnego nauczyciela, człowieka surowego, ale z ogromną wiedzą i ciekawym podejściem do uczniów. Nie przepadałam za jego sposobem bycia, ale to, w jaki sposób wypowiadał się o różnych dziedzinach wiedzy humanistycznej, zwłaszcza filozofii, było dla mnie inspirujące. Wtedy też pojawiła się we mnie myśl, że ze swoim postrzeganiem świata i widzenia w sposób niestandardowy pewnych rzeczy, mogłabym spróbować swoich sił studiując filozofię. Metaforycznie rzecz ujmując – dla mnie prawdziwy filozof, to człowiek, który widzi szklankę wody do połowy pełną, plus to, w jakich warunkach się znajduje szklanka (czy stoi na środku stołu, czy na brzegu i grozi jej upadek i rozbicie) oraz w jakich jest relacjach z otoczeniem.

D. P: Czy jako coach masz jakąś specjalizację ?
A. J: Początkujący coach uczy się i testuje. Podobnie było ze mną. Pierwszy rok był dla mnie niczym nauka chodzenia. W tym czasie doświadczyłam m.in stresu związanego ze zdawaniem egzaminu na prawo jazdy. Ponieważ do cierpliwych nie należę, próbowałam wszystkiego, także coachingu. Kiedy w końcu udało mi się zdać egzamin, uświadomiłam sobie, że jest to problem wielu ludzi, a ja dzięki posiadanym narzędziom mogę im pomóc. Później dodałam do tej specjalizacji jeszcze rozmowy rekrutacyjne i wystąpienia publiczne oraz problemy związane z komunikacją i relacjami.

D. P: Jak zrodził się pomysł na konferencję?

A. J: Rok temu miałam okazję uczestniczyć w krakowskiej konferencji coachingowo-trenerskiej. Było to dla mnie inspirujące doświadczenie, poznałam tam wielu ciekawych ludzi, w tym m.in. Karolinę Dąbrowską z Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Łódzkiego – którą zaprosiłam do współorganizacji obecnej konferencji. Doświadczyłam też, że konferencję można wzbogacić o warsztaty. W związku z tym, że jestem w grupie odpowiedzialnej za powstanie nowej na specjalności na Wydziale Filozofii i Socjologii UMCS „Doradztwo i komunikacja w biznesie”, zaproponowałam konferencję jako formę promocji specjalności i uczelni wychodzącej naprzeciw współczesnym oczekiwaniom rynku pracy. Zależało mi na tym, aby pokazać, że coaching, trenerstwo i doradztwo mają swoje korzenie w nauce, a nauka z powodzeniem może współpracować z biznesem. Chodziło też o podniesienie świadomości wśród lokalnej społeczności, w tym ludzi młodych, którzy dopiero będą wybierać swoją drogę zawodową. Poza tym do tej pory tego typu wydarzenia na tak dużą skalę w Lublinie nie było.

D. P: Do kogo skierowana jest konferencja ?
A. J: Do specjalistów i praktyków (coachów, trenerów, doradców) oraz osób zastanawiających się czy zawód coacha, trenera lub doradcy jest dla nich. Konferencja może im pomóc w rozwianiu wątpliwości. Poza tym zapraszamy wykładowców, nauczycieli, psychologów, terapeutów, pracowników działów HR, menagerów, dyrektorów i właścicieli przedsiębiorstw. Staraliśmy się zainteresować różne grupy odbiorców, jednocześnie pokazując uniwersalność metod, stąd różnorodność programu.

D. P: Czym się kierował zespół organizacyjny dobierając prelegentów na konferencję ?
A. J: Zależało nam przede wszystkim na wysokim poziom merytorycznym, by osoby które zaprosiliśmy, prócz wiedzy i doświadczenia praktycznego, zanurzone były również w świecie nauki. Dobór prelegentów nie był przypadkowy – są to osoby nam znane, a w ich wykładach, warsztatach, bądź w procesie coachingowym mieliśmy okazję brać udział osobiście. To m.in. dr Lidia Czarkowska z Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie, dr Małgorzata Sidor Rządkowska (Uniwersytet Łódzki), dr Adam Aduszkiewicz z Izby Coachingu, która jest partnerem konferencji, czy dr Marzena Mazur, która m.in. prowadzi audycję o zarządzaniu „Strefa szefa” w Radiu TOKFM. Na konferencji będzie również okazja, by osobiście poznać autorów książek na temat coachingu, m.in. Katarzynę Rybczyńską, Liliannę Kupaj, Łukasza Marciniaka i Sylwię Rogalę-Marciniak. Zależy nam również na nawiązaniu relacji między uczelniami, ponieważ konferencja współorganizowana jest z Wydziałem Zarządzania Uniwersytetu Łódzkiego.

D. P: Co możesz powiedzieć o samej organizacji konferencji?
A. J: Współpracuję z fantastyczną grupą ludzi, którzy są bardzo zaangażowani w to, co robią. Organizacja tego przedsięwzięcia ma swoje początki w listopadzie 2013 roku. Zaprosiłam do współpracy niezwykle prężne w działaniu osoby: Karolinę Żmudzką – dyrektora Lubelskiego Oddziału Izby Coachingu oraz Magdalenę Banks z Lubelskiego Klubu Biznesu. Razem z Krzysztofem Rojkiem, Małgorzatą Steć, Mateuszem Pytką oraz Karoliną Dąbrowską (organizatorką z ramienia Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Łódzkiego) stanowimy zgrany zespół, gdzie każdy pełni ważną rolę przy organizacji konferencji. Najtrudniejsze było pozyskiwanie sponsorów. Nasze wydarzenie przeciera szlak w temacie sponsorowania tego typu imprez w Lublinie. Drugą odrębną sprawą były kwestie administracyjne, bieganie z dokumentami, zbieranie podpisów, oczekiwanie na decyzję – często zajmowało to więcej czasu niż przypuszczaliśmy. Jednakże dzięki determinacji pokonaliśmy te przeszkody.

D. P: Dlaczego coach trener i doradca to zawody przyszłości?
A. J: Ponieważ są to dziedziny bez których współczesne społeczeństwo nie jest w stanie się obyć. Większość ofert pracy związanych jest ze sprzedażą, szkoleniami czy konsultingiem. Specjaliści ci często korzystają z narzędzi coachingowych czy umiejętności trenerskich. Natomiast w edukacji, umiejętności te przydają się w efektywniejszym przekazywaniu wiedzy. W biznesie natomiast dawno już dostrzeżono, jak ważne jest inwestowanie w kapitał ludzki i bazowanie na potencjale człowieka, ponieważ często od niego zależy sukces firmy. W związku z tym na konferencji usłyszymy także o realizacji projektów doradczych w kontekście rozwoju talentów w organizacji, coachingu zespołowym ukierunkowanym na integrację zespołu i efektywną realizację wspólnych celów.

D. P: Jakie są korzyści z udziału w konferencji?
A. J: Na pewno nowe narzędzia, wymiana wiedzy, poszukiwanie inspiracji oraz nowych metod pracy. Ważną rzeczą są też nowe kontakty. Poznanie i posłuchanie ludzi, którzy, jeśli chodzi o scenę polskiego coachingu, trenerstwa i doradztwa, są wybitnymi osobistościami, autorami książek, autorytetami.

D. P: Na które wystąpienia czekasz w sposób szczególny?
A. J: Jako organizatorce konferencji zależy mi na tym, aby sprawy techniczne były dopięte na ostatni guzik, więc nie wiem czy będę miała możliwość w pełni wsłuchać się w wystąpienia i uczestniczyć w warsztatach. Na pewno chętnie posłucham dr Adama Aduszkiewicza, dr Lidię Czarkowską oraz dr Marzenę Mazur. Są to osoby, które oprócz ogromnego doświadczenia i wiedzy merytorycznej potrafią ją przekazać w sposób niezwykle interesujący.

D. P: Zauważyłam, że w kwietniu i maju jest wiele konferencji na temat coachingu. Dlaczego warto wybrać się na Waszą?
A. J: Ponieważ postawiliśmy na jakość i wysoki poziom merytoryczny. Zaprosiliśmy osoby z kilku dziedzin rozwoju osobistego – są to uznane nazwiska, specjaliści w swojej dziedzinie znani w całym kraju, sprawdzeni i godni polecenia. Z czystym sumieniem możemy więc polecić cały program i dać gwarancje satysfakcji. Ponadto kredytem zaufania obdarzyli nas patroni honorowi i medialni, którzy uznali, że nasze wydarzenie ma potencjał. Zatem tym bardziej zapraszam Państwa do wzięcia udziału w konferencji.

Szczegóły o konferencji można znaleźć na stronie www.konferencjactd.pl. Warto się spieszyć, gdyż wolnych miejsc coraz mniej. Babski Blues jest patronem medialnym wydarzenia.

Dorota Pawelec -dziennikarka

Anna Jastrzębska – coach, prowadzi zajęcia z doradztwa filozoficznego i coachingu, na nowo otwartej specjalności Doradztwo i Komunikacja w Biznesie na UMCS-ie w Lublinie.